Oorverdovende stilte

De winter breekt eindelijk door en plotseling doet er zich een jaarlijks wederkerend fenomeen voor: de opvangproblematiek voor asielzoekers.

Bij de vorming van de federale regering is er terecht voor gekozen om asiel- en migratie en alle daarmee samenhangende problemen toe te vertrouwen aan één persoon, m.n. staatssecretaris Maggie De Block. Geen geschenk voor deze nieuwkomer op het hoogste niveau. Dit is namelijk een onderwerp dat steeds gevoelig heeft gelegen in de samenleving en dit wordt het des te meer in tijden dat de welvaart van ons allen in het gedrang dreigt te komen door de crisis.

Enerzijds dient zij een beleid uit te stippelen over asiel en migratie in het algemeen. Welke migratiestroom kan ons land en onze welvaart nog aan? Wie komt er in aanmerking voor asiel? Hoe lossen we het probleem van de gezinshereniging op? enz, enz,...

Dit zijn problemen die allesbehalve makkelijk op te lossen zijn en waarmee onze politici reeds jarenlang worstelen. Het zou dan ook van slechte wil getuigen om te verlangen van de staatssecretaris dat zij dit alles in enkele maanden kan regelen en oplossen.

foto: Belga

Los daarvan kunnen we uiteraard niet om de vaststelling heen dat er op dit ogenblik een opvangprobleem bestaat voor vele asielzoekers die zich op ons grondgebied bevinden. Of men zich nu langs de linker- of de rechterzijde van het politieke spectrum bevindt, elk weldenkend mens kan niet onbewogen blijven bij het feit dat mensen bij vrieskou de nacht in openlucht moeten doorbrengen.

Nogmaals, het betreft hier geen eenvoudig probleem waarmee de staatssecretaris geconfronteerd wordt. Nochtans had men kunnen voorzien dat dit fenomeen zich dit jaar weer zou voordoen, tenzij de politici ervan uitgingen dat koning winter dit jaar achterwege zou blijven.

Hetgeen je op dat ogenblik van moedige politici verwacht is dat zij toelichting geven bij het beleid, oplossingen aankondigen, of verklaren waarom het fout gelopen is. Wanneer iets een hoofditem wordt in de actualiteit ga je er toch vanuit dat het bevoegde regeringslid toelichting geeft t.a.v. de bevolking.

Ongetwijfeld zal dit wel gebeuren in het parlement of één of andere commissie, maar het lijkt toch dat ook de burger een woordje uitleg verdient over de stand van zaken. Echter niets van dit alles. Tijdens de nieuwsuitzending van gisteravond werd gesteld dat de staatssecretaris om een reactie was gevraagd, maar dat zij niet wenste te reageren. Vanochtend werd op radio 1 gesteld dat zowel de staatssecretaris, als de minister waaraan zij is toegevoegd Annemie Turtelboom, als Open VLD voorzitter Alexander De Croo om toelichting werd verzocht, doch dat zij allen niet wensten te reageren.

Dit lijkt onbegrijpelijk en getuigt allerminst van politieke moed. Toen mevrouw De Block bij haar aantreden zei dat zij eerst 30 dagen zou zwijgen werd dit, ten onrechte, op hoongelach onthaald, maar deze termijn is ondertussen ruimschoots verstreken en het zou haar sieren indien zij de mensen die zij vertegenwoordigt, m.n. de bevolking (en dus de kiezer) objectief zou inlichten over de situatie. Met louter stilzwijgen kweekt men zelden goodwill bij de burgers.

Hetgeen we nu horen is een oorverdovende stilte van haar, de minister en de voorzitter van haar partij. Dit is spijtig en toont aan dat een mandaat bekleden één ding is, maar politieke moed betonen nog iets anders. Slechts weinigen zijn hier blijkbaar toe in staat ...