De zelfbediening van de CD&V en het ACW

Uit het Laatste Nieuws van gisteren:

De houding van de christelijke arbeidersbeweging ACW in het Dexia-dossier is zwaar op de korrel genomen tijdens het plenaire Kamerdebat over het verslag van de bijzondere Dexiacommissie.

 

Je kan je afvragen wat het ergst is: politici in de raden van bestuur of ACW'ers in de regering

Peter Dedecker (N-VA)

Zowel de "dividendenhonger" als de "ongeziene zelfbediening" met winstbewijzen in Belfius werden door de oppositie aan de kaak gesteld. Maar ook Open Vld'er Luk Van Biesen riep het ACW op die winstbewijzen zo snel mogelijk aan de staat te schenken.

De plenaire Kamer buigt zich de hele dag over het verslag van de bijzondere Dexiacommissie. Het debat draaide daarbij al snel uit op een zoveelste getouwtrek over de weigering van de meerderheidspartijen om een onderzoekscommissie in het leven te roepen. Termen als "doofpotoperatie" en "belangenvermenging" waren niet van de lucht.
"Zelfbediening van de ergste soort"
Maar ook het ACW kreeg het zwaar te verduren. Groen, LDD en vooral N-VA schoten met scherp op de rol van de arbeidersbeweging als referentieaandeelhouder, op de garanties voor de Arco-coöperanten en de 300.000 winstbewijzen in Belfius die het ACW nog steeds in handen heeft. "Zelfbediening van de ergste soort", sneerde N-VA'er Peter Dedecker. "Je kan je afvragen wat het ergst is: politici in de raden van bestuur of ACW'ers in de regering". Daarmee doelt hij op huidig minister van Financiën Steven Vanackere (CD&V).

Door de winstaandelen ontvangt het ACW immers al geruime tijd een deeltje van het overschot van de bank. Iets waar ook coalitiepartner Open Vld zich vragen bij stelt. Kamerlid Van Biesen riep de beweging daarom op "in de komende dagen naar de notaris te stappen en deze winstaandelen aan de staat te schenken". Ook het ACW moet toch erkennen dat de overheid de jongste tijd al heel wat inspanningen op zich genomen heeft, besloot hij.

De socialistische teloorgang

Vandaag schitterend artikel in Knack over de geloofwaardigheid van de voorzitter, vice-premier en andere mandatarissen van de SP.A.

Aanbevolen leesvoer !

Afgelopen zondag weigerde SP.A-voorzitter Bruno Tobback in het krijt te treden met PVDA-aanvoerder Peter Mertens, die momenteel met zijn boek Hoe durven ze? de bestsellerslijsten bestormt. 

De weigering van Tobback is opmerkelijk. Een week geleden nog beweerde de SP.A-voorzitter in Knack antwoorden te kunnen bieden op de vragen die de PVDA opwerpt. 

Was het ontwijken van de confrontatie met Peter Mertens niet fraai, dan is dit lang niet de enige en zeker niet de zwaarste deuk in het SP.A-blazoen. 

Enige tijd geleden wist de partijtop niet waar gekeken toen de avonturen van oud-voorzitter Steve Stevaert in het Brusselse nachtleven bekend raakten en de vennootschap en zakelijke rekeningen van Chokri Mahassine, Vlaams Parlementslid en organisator van Pukkelpop, onder de lamp werden gezet. 
Ook de familievennootschap van ABVV-leider Rudy De Leeuw, die bovendien de voordelen van de notionele-interestaftrek had genoten, kleurde af op de SP.A. En eerder al was nog eens de aandacht gevestigd op de stevige bonussen die Kamerlid Bruno Tuybens had opgestreken toen hij nog bankierde. 

Begin vorige week dan liet de Franstalige krant Le Soir haar licht schijnen over het entrepreneurschap van vicepremier en minister van Economische Zaken Johan Vande Lanotte. De vicepremier verdedigde zich niet altijd even krachtig, laat staan geloofwaardig. Zo beweerde hij dat in Knack onjuiste opmerkingen waren gemaakt door hoofdredacteur Johan Van Overtveldt en door Koen Meulenaere. 

Een onvoorzichtige reactie van de vicepremier, want enkele dagen later zwaaide zijn liberale collega en minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders met de slagbijl. 

Reynders, onder vuur wegens zijn nonchalante beheer van het departement Financiën, nam op zijn beurt de SP.A-top in het vizier in de weekendeditie van de krant De Morgen. 

‘In het parlement’, zei Reynders, ‘kreeg ik keer op keer, onder meer van SP.A-Kamerlid Dirk Van der Maelen, te horen dat mijn strijd tegen de fiscale fraude faalde, dat ik foefelaars steunde, dat ik het systeem zo ingewikkeld maakte om ontwijkingen mogelijk te maken… In tegenstelling tot heel wat socialisten ben ik echter geen specialist in de materie. Waarom worden er eigenlijk geen hoorzittingen georganiseerd in het parlement? Bruno Tuybens (SP.A) kan dan komen uitleggen hoe je bonussen fiscaal kan optimaliseren. Vicepremier Johan Vande Lanotte en een van zijn voorgangers, Luc Van den Bossche, kunnen toelichten hoe je een managementvennootschap moet gebruiken en wat het verschil is tussen een goede vennootschap en een slechte. En als we dan toch bezig zijn, kunnen we ABVV-topman Rudy De Leeuw ook horen om het voordeel van de notionele-interestaftrek te bespreken.’ 

Hier is een vicepremier aan het woord die een andere vicepremier, met wie hij in dezelfde federale regering zit, van fiscale ontwijking beschuldigt. In elk van onze buurlanden zou een van de twee betrokkenen al lang de politiek fatsoenlijkste uitweg hebben gekozen en ontslag hebben genomen. Maar dit is dan ook ‘apenland’ – de omschrijving is van Mark Eyskens. 

Met zijn uitval heeft Reynders nochtans de vinger gelegd op een voor de SP.A pijnlijk probleem. Vicepremier Vande Lanotte heeft getracht zijn zakelijke ambities te combineren met zijn politieke activiteit en heeft zich heel ver gewaagd. Hij is een van de gangmakers van publiek-private samenwerking – wat veelal neerkomt op het overhevelen van de kosten naar de publieke partner en van de lusten naar de privé-investeerders. 

De rol van Vande Lanotte in de Oostendse haven en de samenwerking daar met bedrijven die dan weer sponsors zijn van zijn basketbalclub, roepen eveneens vragen op. 

Of neem zijn voorzitterschap destijds van Electrawinds, een energiebedrijf dat groene stroom produceert. De productie van groene stroom is slechts mogelijk dankzij zware subsidies van de overheid. Uitgerekend Vande Lanottes partij levert in de Vlaamse regering de minister, Freya Van den Bossche, die de subsidiestroom stuurt. Dat plaatst Vande Lanotte en zijn partij in een erg dubbelzinnige, om niet zeggen kwestieuze situatie. 
En dat uitgerekend op een moment dat de federale regering, waar de SP.A deel van uitmaakt, zwaar moet saneren en het indexmechanisme moet afbouwen – de operatie die daartoe zal leiden werd door premier Elio Di Rupo in stilte ingezet. 

Precies de aanwezigheid van poenschuivers in de rangen maakt de partij er niet geloofwaardiger op. 
De kloof tussen de verwachtingen van de slinkende SP.A-achterban en het cynisme van enkele partijbonzen lijkt stilaan onoverbrugbaar. 

PS-senator verhindert rechtsgeldige uitwijzing

PS-senator Fatiha Saidi heeft dit weekend een uitwijzing van een illegaal verhinderd !

Deze uitwijzing was volledig rechtsgeldig aangezien de betrokken asielzoeker was uitgeprocedeerd en diende terug te keren naar zijn land van oorsprong, doch weigerde om dit vrijwillig te doen.

Deze politica slaagt er dus in om de principes van de rechtsstaat, waar men geacht wordt rechtsgeldige beslissingen te respecteren, aan haar laars te lappen en te verhinderen dat de politie haar werk doet.

Dit is werkelijk ongehoord !

Ziehier het verslag in het Het Laatste Nieuws:

Senator Fatiha Saïdi van de Franstalige socialisten (PS) in België heeft zich aan boord van een toestel van Royal Air Maroc gemengd in een ruzie tussen twee agenten en een uitgeprocedeerde illegaal die het niet eens was met zijn gedwongen uitwijzing naar Marokko. Saïdi, een partijgenote van de Belgische premier Elio Di Rupo, las de politie de les en bereikte met haar ingrijpen dat de uitwijzing van de illegaal werd afgeblazen. Dat heeft de krant Het Laatste Nieuws vandaag gemeld.

Over de actie van Saïdi is in de Belgische politiek veel ophef ontstaan. Di Rupo moet morgen in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken tekst en uitleg geven over de handelwijze van zijn partijgenote. De luchthavenpolitie heeft ontstemd gereageerd op het optreden van de senator. 

Het Dexia-debacle

Deze week een zeer verontrustend artikel in Knack omtrent de mogelijke impact van de Dexia-deal, onderhandeld door de vorige regering onder leiding van Leterme en Reynders, op de Belgische begroting.

Met dank aan de onderhandelaars van toen !

"
Dexia Holding diende bij de Europese Commissie haar herstructureringsplan in. Zoals de man nu al van bij zijn aanstelling systematisch doet, staat ook nu weer voor CEO Pierre Mariani de beperking van de schade voor de Franse staat absoluut centraal. Les cons Belges blijft, zo zeggen mensen uit de onmiddellijke omgeving van Mariani, de favoriete uitspraak van deze Franse financiële bolleboos. En ten gronde heeft hij eigenlijk nog gelijk ook. 

Het is ondertussen genoegzaam bekend dat de echte debacles binnen Dexia dateren van de periode van Pierre Richard en Axel Miller. Pierre Mariani trad aan om puin te ruimen maar doet dat dus vanuit een heel specifieke gezichtshoek. België kan echter sowieso geen kant op in dit dossier waar we ons engageerden om 60,5% van de verliezen te garanderen, een historische blunder van zelden gezien formaat. Men moet daaromtrent niet afkomen met het argument dat het zeer moeilijk is om te onderhandelen wanneer een systemische crisis dreigt. Op zich klopt dat argument maar ook de Fransen stonden voor die systemische dreiging en zij negocieerden ons toch maar netjes het hoekje in waar de raakste klappen vallen. Het ontbrak ons gewoon aan degelijke dossierkennis, adequate voorbereiding en voldoende inzet van mensen om deze inderdaad moeilijke onderhandelingen op het scherp van de snee te kunnen voeren. 

Terwijl de verliezen binnen Dexia Holding zich gestaag blijven opstapelen, spitst de discussie hier ten lande zich toe op de vergoeding welke door Dexia Holding zou moeten betaald worden op de uitstaande garanties. Het gaat hier om 90 miljard euro garanties waarvan dus 60,5% of 54,5 miljard euro voor rekening van België komt. Dexia Holding benut op dit moment 41 miljard euro van die garanties. Zouden die garanties er niet zijn dan gaat de hele boel gewoon in faling. 

Normaal zou Dexia 300 miljoen euro aan vergoeding op die garanties vanwege de Belgische staat moeten betalen, een heel logische en gangbare praktijk bij het uitstellen van garanties en qua omvang van vergoeding zelfs eerder aan de lage kant. In het nieuwe plan reduceert Dexia Holding die vergoeding tot … 25 miljoen euro. België weigert dit te aanvaarden, niet in het minst omdat er dan onmiddellijk al een nieuw groot gat in de begroting 2012 ontstaat. Minister van Financiën Steven Vanackere wil blijkbaar deze “contractbreuk” gebruiken om het hele dossier terug open te breken. 

De kans dat deze strategie lukt, is zeer klein. Nu een klein beetje rust is teruggekeerd op de geld- en kapitaalmarkten wil de Europese Commissie ten allen prijzen nieuwe commotie vermijden. Bovendien blijft het gegeven dat België compleet in de val zit. De realiteit binnen Dexia Holding is namelijk dat uitbetaling van vergoedingen op de garanties de verliezen binnen de groep vergroten, wat op zijn beurt inhoudt dat er in hogere mate een beroep zal moeten gedaan worden op de garanties van vooral België. Het zijn dus communicerende vaten: meer vergoeding op garanties, meer verlies, hogere aanspraak op de garanties. 

Politiek maakt het natuurlijk wel een verschil. Er valt altijd iets beter weg te komen met verlies via garanties waar men toch nog een serieuze vergoeding op gekregen heeft dan wel gewoon verlies, zonder meer (al zal dat dan iets kleiner zijn wegens de niet-uitgekeerde of lagere vergoeding voor de gestelde garanties). Voor de belastingsbetaler maakt het echter geen ene moer verschil uit. "

De vennootschap van Vande Lanotte

Vandaag ontstond er wederom ophef over het gebruik van een managementvennootschap door vice-premier Johan Vande Lanotte om zijn inkomsten te incasseren.

Voor meer info hieromtrent en de constructies die Vande Lanotte daarbij gebruikt verwijzen wij naar ons artikel  "de socialistische managementvennootschappen" van eind januari 2012.

De krant Le Soir sneed dit onderwerp terug aan en stelde dat Vande Lanotte dit deed om belastingen te ontwijken (zoals elke zelfstandige louter met dit oogmerk een vennootschap opricht).

Op zich natuurlijk geen probleem en volkomen legaal, doch ongetwijfeld vervelend als men als socialistisch regeringslid een strijdpunt heeft gemaakt van de bestrijding van dergelijke praktijken.

Vande Lanotte verweerde zich op de radio door te stellen dat hij verplicht was om een zelfstandig statuut aan te nemen om bepaalde inkomsten te kunnen innen en dat hij zonder vennootschap evenveel belastingen zou hebben betaald.

Waarschijnlijk zijn vanmorgen een aantal boekhouders-fiscalisten van hun stoel gevallen bij het horen van zoveel onzin.

Vande Lanotte richt dus een vennootschap op (waar kosten aan verbonden zijn inzake oprichting,...) die eigenlijk tot niets dient en waaruit men geen (fiscale) voordelen haalt ...

Blijkbaar denken sommige politici nog altijd dat ze de bevolking eender wat kunnen wijsmaken.

Hierover verscheen in Knack overigens deze interessante publicatie waaruit de onjuistheid van de beweringen van Vande Lanotte blijkt:

Dat vice-premier Johan Vande Lanotte al eerder aan de slag ging met diverse vennootschappen is ondertussen genoegzaam bekend. Naar aanleiding van een artikel in Le Soir omtrent de vennootschap “JVL” is nu enige commotie ontstaan.

Vande Lanotte beweerde daarstraks in De Ochtend (Radio 1) dat hij als voorzitter van de raad van bestuur van Electrawinds een zelfstandigenstatuut moest hebben om uitbetaald te kunnen worden. Volledig correct, maar wat wel erg misleidend is vanwege Vande Lanotte is dat hij de zaken voorstelt alsof hij enkel met een vennootschapsvorm tot een zelfstandigenstatuut kan komen. Dat is fundamenteel onjuist. Vande Lanotte kan, net zoals elke andere Belg, dat zelfstandigenstatuut aannemen zonder gebruik te maken van de vennootschapsvorm. 
Johan Vande Lanote koos voor de vennootschapsvorm omdat dit belangrijke fiscale voordelen oplevert (minimumtarief in de vennootschapsbelasting, aftrekbaarheid van de RV bij uitkering dividend, …). Neemt hij gewoon als particulier het zelfstandigenstatuut aan dan komen alle inkomsten uit zijn voorzitterschap gewoon in de personenbelasting terecht en dan tikt de fiscale teller geheid zwaarder door. De socialistische vice-premier werd dus wel degelijk gedreven door overwegingen inzake belastingen.

Frankrijk grijpt de macht

Dat ons land de laatste jaren is uitverkocht aan Frankrijk is geen geheim.

Denk maar aan Electrabel en Fortis.

Bij Electrabel was de leiding tot nu toe nog in (theoretische) handen van Belgen.

Hieraan kom nu ook een einde. In het navolgend artikel uit Knack wordt uiteengezet dat zowel de CEO als de voorzitter van de Raad van Bestuur vanaf nu uit Frankrijk zullen komen.

M.a.w., België heeft niks meer in de pap te brokken en maakt zich nog wat meer afhankelijk van Frankrijk.

Dank u wel Belgische politici !

"Jean-François Cirelli, de huidige nummer twee van de Franse energiegroep GDF Suez, wordt de nieuwe gedelegeerd bestuurder bij Electrabel. Cirelli, die de Belg Dirk Snauwaert opvolgt, is de eerste Fransman die de Belgische energiegroep leidt. Dat berichten De Tijd en L'Echo.

Suez heeft al sinds begin deze eeuw een meerderheid in Electrabel, maar liet de leiding tot nu toe over aan Belgen. Volgens De Tijd moet de aanstelling van Cirelli gezien worden als een politiek signaal, dat Parijs rechtstreeks de discussie met de politieke wereld wil aangaan, nu onder meer de politieke discussie over de sluiting van de kerncentrales de Franse groep in het defensief heeft gedrumd.

Dat wordt nog benadrukt door het feit dat Gérard Mestrallet, de topman van GDF Suez, zelf voorzitter wordt van de raad van bestuur van Electrabel.

De raad van bestuur bevestigt hen vrijdag in hun nieuwe functies. (Belga/SD)"

Het knip- en plakwerk van Di Rupo I

Langetermijnvisie, structurele maatregelen,... Iedereen in de politiek heeft er de mond van vol. Onze regering blijkt nochtans niet in staat om deze principes toe te passen en blijft zich bezighouden met het onvervalste knip- en plakwerk om de begroting onder controle te krijgen.

Eén van de ideeën is om de zogenoemde "rijkentaks" door iedereen te laten betalen. Indien achteraf blijkt dat je deze niet verschuldigd was, dan kan je hem terugvorderen via de belastingaangifte.

Twee bedenkingen: ten eerste betreft dit wederom een renteloze lening die de overheid zich toe-eigent op kap van de burgers. De teveel betaalde belasting kan pas een jaar nadien worden teruggevorderd zodat de staat een jaar rente opstrijkt. Ten tweede moet de burger zelf initiatief nemen, via de jaarlijkse aangifte, om het onverschuldigde terug te vorderen.

Men rekent er dus op dat sommigen de terugvordering zullen vergeten in te vullen op hun aangifte en dat de staat zodoende dit geld permanent heeft verworven. Dit is manifeste misleiding en neigt naar bedrog van de burger.

Eén en ander zou de schatkist 200 miljoen euro moeten opbrengen.

Het is nog niet genoeg dat dit land kreunt onder een torenhoge belastingdruk dat deze regering het zich bovendien ook nog eens veroorlooft om belastingen te heffen die niet verschuldigd zijn !!! 

Het feit dat nadien een deel van de ten onrechte verkregen bedragen moet worden teruggestort naar de belastingplichtige noemt men in regeringskringen "zorgen voor later".

Van goed beleid gesproken !

Volgend artikel verscheen hierover in De Standaard:

De regering-Di Rupo besloot in november al dat ze de ‘rijken' – die meer dan 20.020 euro per jaar aan roerende inkomsten opstrijken, zoals rente uit kasbons – een extra belasting zou opleggen. Zij moeten op het deel boven die 20.020 euro niet alleen 21 procent roerende voorheffing betalen zoals iedereen, maar bovendien een extra taks van 4 procent. Dat maakt in totaal dus 25 procent. Het grote probleem is dat de regeling zoals ze nu bestaat, helemaal niet werkbaar is.

Daarom werken de topministers aan een manier om het systeem te vereenvoudigen. Momenteel ligt het plan op tafel om de banken onmiddellijk bij iedereen op de rente-inkomsten, uitgezonderd de rente op spaarboekjes, 25 procent te laten inhouden (21 + 4 procent). Wie niet ‘rijk' is, kan de te veel betaalde belastingen dan terugvorderen via zijn belastingaangifte het jaar nadien. Ze moeten dan wel open kaart spelen over hun roerende inkomsten.

Die manier van werken zou dit jaar meteen een smak geld in het laatje brengen. Er wordt gerekend op een meevaller voor de begroting van zo'n 200 miljoen euro. Op alle roerende inkomsten wordt immers vier procent extra ingehouden. Dat dat geld het jaar nadien terugbetaald moet worden, is een zorg voor later. 

Daarnaast kan het ook de inkomsten permanent stutten. Wie graag zijn anonimiteit bewaart, kan ervoor kiezen om helemaal niets terug te vragen. Daarnaast zijn er bij dit soort maatregelen ook altijd mensen die vergeten om de te veel betaalde belastingen via hun aangifte terug te vragen.

Socialisme: alles voor de mensen

Dat de Belgische socialistische familie de laatste jaren al meermaals in opspraak is gekomen met allerlei onfrisse praktijken is een algemeen bekend gegeven.

Om het rijtje aan te vullen vindt u hieronder een artikel uit De Morgen van 6 maart 2011 waarin wordt gemeld dat door het Parket wordt gevorderd dat o.a. de ex-burgemeester van Hoei en ex-senaatsvoorzitster Anne-Marie Lizin (PS), zou worden doorverwezen naar de correctionele rechtbank wegens gebruik van valse stukken, verduistering,...

7 sur 7.be

Voor de raadkamer van Hoei heeft de procureur des konings dinsdag de verwijzing van dertien verdachten naar de correctionele rechtbank gevorderd, onder wie Anne-Marie Lizin, ex-burgemeester van Hoei. Lizin zou gemeentepersoneel tijdens de diensturen ingezet hebben in haar campagne voor de federale verkiezingen van 10 juni 2007.

 Volgens het parket maakten Lizin en de gemeentesecretaris zich schuldig aan het gebruik van valse documenten, met name documenten waarop de gepresteerde werkuren van de betrokken gemeenteambtenaren staan. Ze worden ook vervolgd voor de verduistering van geld voor de bezoldiging van de ambtenaren. De ambtenaren moesten zich bij monde van hun advocaten verantwoorden voor uren die ze op markten hadden gepresteerd in plaats van op hun werk.

De advocaten van de dertien vroegen allemaal dat hun cliënten buiten vervolging zouden worden gesteld. De uitspraak van de raadkamer wordt op 17 april verwacht.

De terugbetaling van de belastingen volgens CD&V

De regering zit bij elkaar om bijkomend 2 miljard te vinden om binnen het begrotingstekort van 2,8% te blijven, zoals is opgelegd door Europa.

Dat men tot deze oefening moest overgaan mag geen verbazing wekken omdat de regering bij het opstellen van haar initiële begroting uitging van een economische groei van 0,8%, terwijl iedereen al goed wist (of toch had moeten weten) dat dit cijfer gewoonweg utopisch was.

De Vlaamse Regering ging bij haar begroting zelfs nog uit van een groei van 1,6%...

En toch blijven onze politici zonder blikken en blozen verkondigen dat zij een "goed bestuur" willen voeren en handelen in het belang van de samenleving.

Alleszins dient er nu dus nog 2 miljard te worden gevonden.

Een zeer opmerkelijk voorstel komt daarbij van CD&V (gesteund door Open VLD) dat erin bestaat dat de fiscus de terugbetaling van teveel ontvangen belastingen later aan de mensen zou terugbetalen. Op die manier blijft het geld langer bij de staat en strijkt men dus extra intresten op. Tegelijkertijd moet de burger langer wachten op zijn terugbetaling en verliest hij dus een deel van zijn intresten op dit geld.

http://www.feedy.be/binnenland/323/5755/CDV-wil-terugbetaling-belastingen-uitstellen/

De staat eigent zich dus letterlijk een renteloze lening toe op de kap van de burger, zonder dat de burger hier ook maar op enige wijze tegen kan protesteren.

De schande is daarmee natuurlijk nog niet volledig geschetst. Want men wil niet alleen later terugbetalen, maar het is ook algemeen geweten dat systematisch teveel wordt afgehouden van de lonen waardoor de werknemer op het eind van de maand minder ontvangt dan datgene waarop hij eigenlijk recht heeft.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=KA34BFTJ

Men doet dit systematisch en dit is natuurlijk ook de reden waarom zoveel mensen belastingen moeten terugtrekken. Op het ogenblik zelf is dit voor de burger natuurlijk zeer aangenaam, maar indien men correct zou worden belast, dan zouden deze bedragen die moeten terugbetaald worden nooit zo hoog oplopen.

Als men de beide "systemen" naast elkaar bekijkt, zijnde enerzijds het systematisch teveel afhouden van het loon en anderzijds de terugbetaling uitstellen, dan blijkt onmiddellijk met welke ontoelaatbare praktijken onze beleidsmakers zich inlaten.

Eén en ander is niet alleen uitermate ergerlijk, doch betreft ook nog eens het ultieme knip- en plakwerk om het gat in de begroting dicht te rijden.

Van een langetermijnvisie is hoegenaamd geen sprake !

Diegene die nu nog durft te beweren dat deze regering degelijk en goed bestuurt, heeft ofwel zand in de ogen of komt van een andere planeet.

Ingrid Lieten en de loonkosten

Een tijdje geleden gaf Vlaams Minister Ingrid Lieten een interview waarbij zij de stelling innam dat de werkgeversorganisaties ten onrechte klaagden over de te hoge loonkosten in ons land. Zij was van oordeel dat deze loonkosten het ondernemen niet bemoeilijken en dat meer moet ingezet worden op innovatie.

Foto: ingridlieten.be

Velen waren hier uiteraard niet mee akkoord en haalden aan dat de loonkosten wel degelijk een probleem vormen om een gunstig ondernemersklimaat te creëren.

Dat de visie van Lieten klinkklare onzin is en getuigt van ofwel ongelooflijke kortzichtigheid ofwel fenomenale onbekwaamheid blijkt nu uit het feit dat Europa België op de vingers tikt omdat de loonkosten de pan uitswingen.

Meer zelfs: nergens in Europa zijn de loonkosten zo hoog als bij ons! Hoe kan je dan als minister komen verkondigen dat dit geen probleem is. Werkelijk onbegrijpelijk...

Ziehier de visie van Lieten:

De loonkosten zijn het probleem niet. We moeten onze industrie durven herdenken. Een grotere inzet op innovatie en duurzaamheid is nodig", aldus de SP.A-politica.

Volgens Lieten staat de Vlaamse industrie voor grote uitdagingen, maar ligt de focus nog te vaak op kostenbeheersing en te weinig op innovatie. "Eenzijdig besparen en het verlagen van de loonkosten zijn niet de bouwstenen van een gezonde industrie. Te grote besparingen belemmeren immers de economische groei, waardoor de inkomsten verlagen en men nog meer moet besparen", luidt het.

Ziehier de visie van Europa:

In geen enkel land van Europa zijn de fiscale en de sociale lasten op lonen zo hoog als in België. En de totale loonkosten stegen in België het afgelopen decennium sneller dan in de meeste Europese landen. Dat blijkt uit een geheim rapport dat Raadsvoorzitter Herman Van Rompuy en Commissievoorzitter José Manuel Barroso gisterenavond voorstelden op de Europese top. De regering-Di Rupo moet met voorstellen komen om de problemen op te lossen, zo berichten De Tijd en L'Echo vandaag.

Het rapport past in de strengere coördinatie van het budgettair en economisch beleid in Europa. Nieuwe instrumenten geven Europa de macht sancties te treffen tegen landen die ontsporingen niet aanpakken.
Op termijn kan België beboet worden. De ontsporing van de loonlasten is het meest uitgesproken. In geen enkel land is de kloof tussen bruto- en nettoloon zo groot. Zelfs bij de laagste brutolonen gaat de helft eraf. In de meeste andere landen is dat hoogstens 40 procent.
De ontsporing van de totale loonkosten (lonen en lasten) valt eveneens op. Enkel de PIGS-landen Ierland, Italië, Portugal en Spanje deden het het afgelopen decennium slechter. Zelfs Griekenland wist zijn loonkosten per eenheid product beter in de hand te houden, aldus De Tijd.

Hallo minister? Waarschijnlijk zal ze nu niet meer willen reageren in de media...

De juridische nonsens van Bert Anciaux

Het was lang geleden dat we nog iets hadden gehoord van "socialist" Bert Anciaux. Blijkbaar vond hij dit zelf ook en achtte hij zijn tijd gekomen om nog eens in de media te komen.

Zoals reeds dikwijls het geval is geweest bij Anciaux is hij niet vaak verhinderd van enige dossierkennis en ook niet van enige kennis van de materie waarover hij uitspraken meent te moeten doen.

Foto: HLN

Dit is nu weer het geval. Anciaux stelt voor dat minister van Justitie Turtelboom haar injunctierecht zou gebruiken om het gerecht te dwingen een assisenproces te organiseren omtrent de feiten van de Bende van Nijvel.

Hij stelt daarbij dat men niet moet beschikken over materiële bewijselementen om een dergelijk proces te kunnen organiseren. Hierin heeft hij gelijk, het voorbeeld van de parachutemoord heeft inderdaad aangetoond dat men op die basis een proces kan organiseren en zelfs tot een veroordeling kan komen.

Anciaux vergeet echter één cruciaal ding. Voor een proces heeft men uiteraard verdachten nodig en tot op heden is er in dit dossier niemand in verdenking gesteld. Meer zelfs, de personen die in het verleden in verdenking werden gesteld (De Staerke,...) zijn ondertussen weer buiten verdenking gesteld.

Gaat Anciaux dan een proces voeren zonder verdachten? Anciaux zegt dat de heer Vos, voormalig hoofdspeurder in het dossier, waarschijnlijk weet wie de daders zijn en die mensen moeten dan maar voor assisen gebracht worden. Dit is uiteraard de grootste juridische nonsens van de laatste jaren.

Gaat Anciaux voor dit dossier dan het volledige strafwetboek buitenspel zetten en alle rechten van de verdediging (die o.a. door zijn generatie politici zijn ingevoerd) overboord gooien ?

Een goede raad aan Bert Anciaux, als je niet weet waarover je praat (ondanks het feit dat je zelf jurist bent !!!)  zwijg dan gewoon.