vrijdag 23 maart 2012

Het Dexia-debacle

Deze week een zeer verontrustend artikel in Knack omtrent de mogelijke impact van de Dexia-deal, onderhandeld door de vorige regering onder leiding van Leterme en Reynders, op de Belgische begroting.

Met dank aan de onderhandelaars van toen !

"
Dexia Holding diende bij de Europese Commissie haar herstructureringsplan in. Zoals de man nu al van bij zijn aanstelling systematisch doet, staat ook nu weer voor CEO Pierre Mariani de beperking van de schade voor de Franse staat absoluut centraal. Les cons Belges blijft, zo zeggen mensen uit de onmiddellijke omgeving van Mariani, de favoriete uitspraak van deze Franse financiële bolleboos. En ten gronde heeft hij eigenlijk nog gelijk ook. 

Het is ondertussen genoegzaam bekend dat de echte debacles binnen Dexia dateren van de periode van Pierre Richard en Axel Miller. Pierre Mariani trad aan om puin te ruimen maar doet dat dus vanuit een heel specifieke gezichtshoek. België kan echter sowieso geen kant op in dit dossier waar we ons engageerden om 60,5% van de verliezen te garanderen, een historische blunder van zelden gezien formaat. Men moet daaromtrent niet afkomen met het argument dat het zeer moeilijk is om te onderhandelen wanneer een systemische crisis dreigt. Op zich klopt dat argument maar ook de Fransen stonden voor die systemische dreiging en zij negocieerden ons toch maar netjes het hoekje in waar de raakste klappen vallen. Het ontbrak ons gewoon aan degelijke dossierkennis, adequate voorbereiding en voldoende inzet van mensen om deze inderdaad moeilijke onderhandelingen op het scherp van de snee te kunnen voeren. 

Terwijl de verliezen binnen Dexia Holding zich gestaag blijven opstapelen, spitst de discussie hier ten lande zich toe op de vergoeding welke door Dexia Holding zou moeten betaald worden op de uitstaande garanties. Het gaat hier om 90 miljard euro garanties waarvan dus 60,5% of 54,5 miljard euro voor rekening van België komt. Dexia Holding benut op dit moment 41 miljard euro van die garanties. Zouden die garanties er niet zijn dan gaat de hele boel gewoon in faling. 

Normaal zou Dexia 300 miljoen euro aan vergoeding op die garanties vanwege de Belgische staat moeten betalen, een heel logische en gangbare praktijk bij het uitstellen van garanties en qua omvang van vergoeding zelfs eerder aan de lage kant. In het nieuwe plan reduceert Dexia Holding die vergoeding tot … 25 miljoen euro. België weigert dit te aanvaarden, niet in het minst omdat er dan onmiddellijk al een nieuw groot gat in de begroting 2012 ontstaat. Minister van Financiën Steven Vanackere wil blijkbaar deze “contractbreuk” gebruiken om het hele dossier terug open te breken. 

De kans dat deze strategie lukt, is zeer klein. Nu een klein beetje rust is teruggekeerd op de geld- en kapitaalmarkten wil de Europese Commissie ten allen prijzen nieuwe commotie vermijden. Bovendien blijft het gegeven dat België compleet in de val zit. De realiteit binnen Dexia Holding is namelijk dat uitbetaling van vergoedingen op de garanties de verliezen binnen de groep vergroten, wat op zijn beurt inhoudt dat er in hogere mate een beroep zal moeten gedaan worden op de garanties van vooral België. Het zijn dus communicerende vaten: meer vergoeding op garanties, meer verlies, hogere aanspraak op de garanties. 

Politiek maakt het natuurlijk wel een verschil. Er valt altijd iets beter weg te komen met verlies via garanties waar men toch nog een serieuze vergoeding op gekregen heeft dan wel gewoon verlies, zonder meer (al zal dat dan iets kleiner zijn wegens de niet-uitgekeerde of lagere vergoeding voor de gestelde garanties). Voor de belastingsbetaler maakt het echter geen ene moer verschil uit. "

Geen opmerkingen:

Een reactie posten