De sfeer is goed
OPINIE − 01/06/12, 06u39 − Bron: De Morgen
De verdeeldheid in de Vlaamse regering ligt open en bloot
Niet eens 24 uur heeft de Vlaamse regering de schijn kunnen ophouden dat minister Joke Schauvliege (CD&V), en zij alleen, verantwoordelijk is voor de fel gecontesteerde uitreiking van een milieuvergunning voor het nieuwe megashopping- center Uplace in Machelen. Hoewel haar partijgenoot en minister-president Kris Peeters bij andere gelegenheden geen voordrachtwedstrijd of amateurwielerkoers overslaat om zelf op het schavot te kruipen, liet hij nu de overvloedige media-aandacht aan de bevoegde minister. Schauvliege pakte aldus de kogels die ook bestemd waren voor haar regeringsleider (zodat die niet te veel aan zijn Unizo-afstamming moest herinnerd worden), voor haar ten diepste verdeelde partij en voor de zo mogelijk nog dieper verdeelde Vlaamse regering.
Dat was best moedig van Schauvliege, maar politiek was die communicatiestrategie natuurlijk onzin. De minister van Leefmilieu mag dan wel de volle bevoegdheid uitoefenen over het uitreiken van milieuvergunningen, in principe beslist een regering collegiaal - dat wil zeggen: een en ondeelbaar. Dat geldt met name ook voor beslissingen met een verregaande ruimtelijke en economische impact. Inhoudelijk had regeringspartij sp.a wel een punt met haar striemende kritiek op de Uplacevergunning, het verzet klonk tegelijk hypocriet en zelfs politiek onzindelijk. Je eigen regeringsleden laten uithalen naar pas genomen beslissingen van collega-ministers: wie zich afvraagt waarom de Vlaming zijn geloof in de politiek verliest, vindt daar het antwoord.
Maar ook de CD&V van Schauvliege en Peeters moest algauw ondervinden dat de catch-all-strategieën die de CVP van weleer zo almachtig maakten vandaag vooral de eigen geloofwaardigheid verder aantasten. Enerzijds 'voor een stukje' beslissen en anderzijds 'een beetje' protesteren, zo werkt het dus niet meer in een mondige en geëmancipeerde samenleving. En dus moest Peeters alsnog uit het kreupelhout komen om de eenheid in zijn coalitie te herstellen. De schade is evenwel toegebracht: de allang gefluisterde verhalen over verdeeldheid en stuurloosheid in de Vlaamse regering zijn nu open en bloot geëtaleerd. En nog wel op het moment dat er eindelijk eens een belangrijke beslissing genomen is.
Aan de kwaliteit van die beslissing wordt fel en terecht getwijfeld. De bouw van Uplace is een slechte beslissing met een mogelijk dramatische impact op de mobiliteit, leefbaarheid en het economische weefsel van de Brabantse regio. Het opbod van megashoppingcentra - als Machelen het niet bouwt komen er wel een stuk of twee op Brussels grondgebied - is een economisch recept waarvan de houdbaarheidsdatum door de financieel-economische crisis wel eens achterhaald zou kunnen zijn. Meer dan jarenlange politieke dogma's of ecologisch pessimisme lijkt die crisis in vele hoofden een omslag bewerkstelligd te hebben naar duurzamer en zorgzamer consumeren. Misschien is dat een modegril, misschien wordt het een blijvende maatschappelijke breuklijn. Zeker is dat de goedkeuring van Uplace haaks staat op alle politieke beloftes om rekening te houden met die nieuwe tijden.
Bart Eeckhout
Chef M
Dat was best moedig van Schauvliege, maar politiek was die communicatiestrategie natuurlijk onzin. De minister van Leefmilieu mag dan wel de volle bevoegdheid uitoefenen over het uitreiken van milieuvergunningen, in principe beslist een regering collegiaal - dat wil zeggen: een en ondeelbaar. Dat geldt met name ook voor beslissingen met een verregaande ruimtelijke en economische impact. Inhoudelijk had regeringspartij sp.a wel een punt met haar striemende kritiek op de Uplacevergunning, het verzet klonk tegelijk hypocriet en zelfs politiek onzindelijk. Je eigen regeringsleden laten uithalen naar pas genomen beslissingen van collega-ministers: wie zich afvraagt waarom de Vlaming zijn geloof in de politiek verliest, vindt daar het antwoord.
Maar ook de CD&V van Schauvliege en Peeters moest algauw ondervinden dat de catch-all-strategieën die de CVP van weleer zo almachtig maakten vandaag vooral de eigen geloofwaardigheid verder aantasten. Enerzijds 'voor een stukje' beslissen en anderzijds 'een beetje' protesteren, zo werkt het dus niet meer in een mondige en geëmancipeerde samenleving. En dus moest Peeters alsnog uit het kreupelhout komen om de eenheid in zijn coalitie te herstellen. De schade is evenwel toegebracht: de allang gefluisterde verhalen over verdeeldheid en stuurloosheid in de Vlaamse regering zijn nu open en bloot geëtaleerd. En nog wel op het moment dat er eindelijk eens een belangrijke beslissing genomen is.
Aan de kwaliteit van die beslissing wordt fel en terecht getwijfeld. De bouw van Uplace is een slechte beslissing met een mogelijk dramatische impact op de mobiliteit, leefbaarheid en het economische weefsel van de Brabantse regio. Het opbod van megashoppingcentra - als Machelen het niet bouwt komen er wel een stuk of twee op Brussels grondgebied - is een economisch recept waarvan de houdbaarheidsdatum door de financieel-economische crisis wel eens achterhaald zou kunnen zijn. Meer dan jarenlange politieke dogma's of ecologisch pessimisme lijkt die crisis in vele hoofden een omslag bewerkstelligd te hebben naar duurzamer en zorgzamer consumeren. Misschien is dat een modegril, misschien wordt het een blijvende maatschappelijke breuklijn. Zeker is dat de goedkeuring van Uplace haaks staat op alle politieke beloftes om rekening te houden met die nieuwe tijden.
Bart Eeckhout
Chef M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten